İMAM EBÛ HANÎFE VE ŞARAPÇI KOMŞUSU

El-Asma’î şöyle anlattı:

Kûfe’de İmam Ebû Hanîfe’nin şarap içen bir komşusu vardı ve evinde şu kasideyi çokça terennüm ederdi:

“Kaybettiler beni, kaybettikleri her gence –
Hacet var kapatmada gediği ve zor günlerde.”

İmam Ebû Hanife bu komşusunun yukardaki kaside terennümünü duyuyordu. Gece devriyeleri bir gece onunla karşlaştılar ve yakalayıp götürdüler. Böylece kendisini hapiste buldu.

O gece Ebû Hanîfe onun sesini duyamayınca ertesi gün onu soruşturdu ve vaziyet kendisine anlatıldı. Kalensuvasını isteyip giydi, bineğinin getirilmesini talep etti ve atlayıp emir Ebû Musa b. İsa b. Musa’nın yanına gitti. Şöyle dedi ona:

“Benim bir komşum var, senin gece bekçilerin dün gece onu tutuklamışlar, ben onun hakkında hayırdan başka bir şey bilmem.”

İsa b. Musa da şöyle seslendi: “Devriyelerin bu gece tutukladığı mahkûmları Ebû Hanîfe’ye teslim ediniz ve hepsini serbest bırakınız.”

Delikanlı komşu nezarethaneden çıkınca Ebû Hanîfe yanına çağırdı ve kulağına gizlice şunu fısıldadı:

“Sen her gece ‘Kaybettiler beni, kaybettikleri her gence – Hacet var kapatmada gediği ve zor günlerde!’ kasidesini söylerdin. İşte biz kaybetmedik seni!”

O delikanlı şu karşılığı verdi: “Hayır, vallahi kaybetmediniz, lakin sen daha da güzel davrandın ve ikramda bulundun Allah da sana en güzel şekilde karşılığını lütfetsin.”

Adam daha sonra tövbe etti ve bir daha o mekana dönmedi.”

İbn Abdilber, el-İntikâ, s.333-334.